Thuis in Pune

Hoi lieve allemaal,

Het is al weer even geleden dat ik op mn weblog heb geschreven, maar ja ik maak nu minder mee omdat ik niet meer rondreis. En nu ik internet heb voelt het minder ver weg en heb ik veel verhalen al aan mensen vertelt.
Inmiddels zijn we druk bezig met ons onderzoek, we hebben door 7 kinderen onze vragenlijst laten invullen. Zo konden we kijken waar nog problemen zaten. Na het invullen was er tijd voor wat vragen over Nederland, en ging 1 van de jongens voor ons op de tabla spelen (Indiase trommels), zijn zusje van 7 kon niet achterblijven en ging voor ons een Hindi liedje zingen.
Na deze optredens konden we weer terug naar ons huisje. Ja, ja inmiddels is het al echt een thuis geworden. We zijn van alle luxe voorzien: een tv met o.a. twee filmkanalen, nieuwszenders en een stuk of 50 andere zenders; internet verbinding alhoewel er maar 1 tegelijkertijd kan internetten; een broodrooster, want ons brood is klein, slap en niet echt bruin; een koelkast en diepvries en zelfs een blender. En ook belangrijk om je thuis te voelen: genoeg leuke mensen hier om gezellige dingen mee te doen. Het leuke van India is dat je bijna geen agenda nodig hebt .. en laat ik die nu net niet hebben :). Mensen kunnen bijna altijd als je ze vraagt voor een avondje uit. Zelfs als die iemand 3 telefoons bij zich heeft die ongeveer constant afgaan . Dan nog wordt spontaan een avondje of een middag vrij gemaakt/genomen. Toch even anders dan NL, waar je dagen, nee bij sommige mensen zelfs maanden ;) van te voren een datum moet bespreken!
Inmiddels heb ik ook mijn 1e bollywoodfilm in de bios gezien ..2x zelfs! Maandag (21e sept) had ik afgespoken om woensdag nr de film te gaan, ik had gezegt dat ik nog nooit in de bios een hindi-film had gezien. Dus de jongen enthousiast en zei dat er net een leuke film uit was. Heb ik een uurtje later met iemand anders afgesproken voor dinsdag avond. En toen zijn we ook spontaan naar de film geweest ... juist ja, diezelfde als de volgende dag. Toen had ik woensdag niet het lef om iemand teleur te stellen. Dus ik vrolijk nog een keer gekeken. En dat was niet erg want 2.5 uur een verhaallijn volgen in Hindi is nog echt niet zo makkelijk!!!
Tja en als je dan helemaal bent gesettled dan blijft er niets anders over dan plannen te maken om weer weg te gaan. Soms een dagtripje en soms wat langer. Zo zijn we zondag de 20e de hele dag op stap geweest met een trekking naar een paar buddhistische grotten. We moesten om 6 uur 's ochtends aanwezig zijn en waren na middennachtn pas weer terug. Maar het was 100% de moeite waard!!! De week daarna hebben we wel hard gewerkt aan ons onderzoek. Scholen gezocht waar we 200 vragenlijsten mogen afnemen. En daarna was het vrijdagavondavond de 25e tijd voor een lang weekend weg naar Goa, de bestemming voor feesten, zon, zee en strand! 's avonds vertrokken met de nachtbus en de volgende dag aangekomen. Goa viel een beetje tegen omdat het nog niet het toeristenseizoen is. Maar we hebben een dagtour gemaakt naar het zuiden van Goa, een yoga-les gehad en gezellige avondjes op het strand gezeten. De laatste dag heb ik doorgebracht met een brits/nl vrouw en een Indiaas stel. Dit was behalve erg gezellig ook erg interessant. Het Indiase stel van mijn leeftijd was namelijk uitgehuwelijkt en ze waren vreemd genoeg net zo geinteresseerd in het concept liefdes-huwelijk als dat wij waren naar het uithuwelijken ... of er echt geen Nederlanders waren die uitgehuwelijkt werden?? Zondag 4 oktober nog een dagje wezen raften, met daarna een gezellige avond/nacht uit. ook de dagen erna steeds 's avonds weg, dus een chronisch slaaptekort, maar dat is het waard!! Inmiddels hebben we al heel wat van de must-see places in Pune gezien, de bars en café waar iedereen het over heeft. En natuurlijk zijn de vliegtickets naar New Delhi al geboekt, zodat ik daar 16 oktober mijn moeder en zus kan ontmoeten voor een 3 weekse rondreis :). Tja en dan gaat de tijd al weer heel snel!
Het Engels dat de mensen hier spreken is trouwens heel grappig, ze hebben een paar standaard zinnetjes die steeds worden gebruikt en die eerst heel raar overkomen. Zo zeggen ze heel vaak als je stil bent, niets van je hebt laten horen, raar kijkt: "wot happend?" ... ehm nou niets. Of nog zo'n zinnetje: "even I" (zelfs ik!) zelfs ik ga daar winkelen .. of nog vreemder als je iemand bedankt voor een leuke avond antwoorden ze: "zelfs ik had een leuke avond. En als je vraagt of dingen mogelijk zijn komt vaak het hele droge antwoord .. "why not", want ja het blijft India .. en hier is inderdaad heel veel mogelijk!!
Wat wel schokkend is is de manier waarop ze hier tegen armoede aankijken. Die overstromingen in het zuiden waarbij miljoenen dakloos zijn, daar ligt echt niemand een seconde wakker van. Moeten ze daar maar niet gaan wonen. En die mensen in sloppenwijken, tja heb je ze van binnen gezien? Koelkast, tv met sateliet. En ze betalen geen cent aan belasting, ze willen daar gewoon niet weg .. en een bedelaar verdient al snel 1000 rupee op een dag dus daar hoef je echt geen medelijden mee te hebben. En verder is het allemaal te verklaren door naar de populatie te kijken, te veel mensen dus daar kan de overheid niet voor zorgen. Dat is eigenlijk het standaard verhaal wat je steeds hoort als je mensen vraagt. Waarschijnlijk zit er wel een kern van waarheid in, maar het voelt toch niet prettig.
Tja eigenlijk voelt Pune elke dag een beetje meer als mijn thuis!

Heel veel liefs Yvette