Terug in Pune
Door: Yvette
Blijf op de hoogte en volg Yvette
28 Januari 2010 | India, Poona
Hoi Allemaal,
Toch maar weer even een weblog schrijven, is al weer eventjes geleden.
Terug in Kathmandu na de kerstdagen heb ik weinig toeristisch gedaan. De stroomvoorziening werd nog wat extra gekort waardoor we tussen 7.00-23.00 uur gemiddelt 7-9 uur geen stroom hadden. Erg handig als je wel internet en stroom nodig hebt voor je master stage- en onderzoeks aanvragen. Maar het is gelukt en ik heb alles keurig ingelevert voor de deadline.
Wel ben ik nog naar een tempelcomplex geweest waar ze ook bijna alle doden uit Kathmandu verbranden, in het openbaar bij de rivier. Dus als je je afvraagt wat die rook en roetdeeltjes in de lucht zijn, juist dan adem je dus een dood iemand in .. fijn idee. Als het lijk bijna is opgebrand gooien ze het vervolgens gewoon de rivier in. Tja hun cultuur, maar toch wel een beetje raar! Natuurlijk was er weer iemand die voor mij als gids wou optreden. Dus ik hem ff duidelijk gemaakt dat de entree (voor buitenlanders 5 euro) voor mij twee dagen eten was. En omdat hij een beetje Nederlands kon heeft hij me gratis rondgeleid. Natuurlijk wel met de vraag aan het eind of ik euro's voor hem had. Maar helaas betekend gratis nu eenmaal hetzelfde in alle landen.
Verder ben ik nog een beetje ziekjes geweest. Op zich allemaal niet raar dat ik ziek werd als je alles bij elkaar optelt. Eerst dat kerstfeest, direct daarna 7 uur in een gammele bus. En ik heb fysiek contact gehad met mensen die van alle continenten kwamen in de afgelopen weken, allemaal via vliegtuigen en vliegvelden vol mensen met bacillen :p. Ben ik in aanraking geweest met dieren van olifanten en kamelen tot honden en (vleer)muizen. Heb ik in kamers geslapen onder dekens die zeker niet vrij zijn van virussen en schimmels en dan kom je ook nog eens aan in Kathmandu met stof, luchtvervuiling, zeer grote temperatuurverschillen (20C verschil dag/nacht)en waar de vuilnismannen staken en een totaal van 3400 ton! afval al een tijdje ligt te verpieteren op straat. Je kan me niet vertellen dat dat allemaal goed is voor mijn gezondheid! Gelukkig was ik niet ziek genoeg om naar een dokter te moeten, want die waren allemaal ook aan het staken. Behalve de spoedeisende hulp. Uberhaupt al erg handig als er maar zo'n 5 artsen op elke 100.000 mensen zijn (in Nederland is dit 350 artsen per 100.000 mensen).
En toen was het zover, ik kreeg te horen dat ik mijn visum 5 januari kan ophalen! Natuurlijk ging dit niet zomaar, maar moest ik 29 december eerst wachten op een official die me wou spreken. De reden: mijn 72 uur transit visum van juli was double entry en dat was héél erg raar. Die man achter de balie deed er helemaal paranoia over... waarom gaven ze je een double entry nou nou?? En toen ging ie driftig zitten bellen. Alsof ik in 72 uur meerdere keren het land in en uit zou willen. De 'official' vond het gelukkig geen probleem en toen kreeg ik toestemming ... India here I come again!!!!!!
5 januari paspoort ophalen, om 17.00 uur, zeggen ze, uiteindelijk werd het 18.00 uur. Zonder systeem worden de paspoorten uitgedeelt. Ongelooflijk dat ze dat elke dag op zo'n chaotische manier doen! Is typisch Indias, vaak is niet het probleem dat het systeem niet werkt, nee er is gewoon geen systeem. En toen kon ik eindelijk vliegen de 6e. Ik had van de wasserij en van mijn hotel echte Nepalese gelukssjaaltjes gekregen. Eerst dacht ik gewoon dat het een lelijke slechte kwaliteit sjaaltje was waar ze toch vanaf wouden, maar op het vliegveld zag ik veel Nepalesen ermee lopen . En ik kreeg ook nog een Nepal/Kathmandu toeristisch t-shirt van de eigenares van het hotel, en na bijna doodgeknuffelt te zijn kon ik vertrekken. Erg lief en zelfs de taxi had een lage prijs ... goed begin!
Maar toen op het vliegveld, de incheck bali ging niet open en ik moest maar gewoon wachten zeiden ze. Uiteindelijk een uur voor vertrek toch maar gaan zeuren. Werd ik naar een achterkamertje geloodst.. heb ik weer, ja sorry vlucht is gecancelt ... en geen idee waar alle andere passagiers van die vlucht waren. Andere vlucht was volgeboekt, maar er ging een Air India vlucht en die wouden me wel meenemen. Dus ik met een Israelisch meisje (dankje voor de chocola) en een Italiaan die ik kende van het eindeloos wachten bij de visum dienst weer samen zitten wachten, en wachten, en wachten. Uiteindelijk zonder uitleg of excuses met 1.5 uur vertraging vertrokken. Juist ja aansluiting gemist. En nee ze konden me niet omboeken of wat dan ook, dus ik kon voor 8000 rupees een nieuwe ticket kopen... voor de volgende dag. Toen begaf mijn ik kan alles aan houding het even. Ik ben zelden zo chagerijnig geweest, (ik eis een manager te spreken, NU!).Uiteindelijk voor 5700 rupees maar een vlucht richting Mumbai gekregen, er waren eigenlijk geen vrije plaatsen meer maar voor mij ... blablablabla. Naar Mumbai vliegen ipv Pune komt ongeveer neer op naar Groningen willen en in Utrecht gedropt worden. "Have a nice flight", Maar ik bleek naast iemand te zitten die ook naar Pune wou. Haar oom zou haar alleen ophalen en waarschijnlijk aandringen op een nacht slapen. Dus toen ze hoorde dat ik ook naar pune ging was ze super blij, oom afgebelt en zijn we samen met de bus naar Pune gegaan. Enorme lol gehad onderweg en haar vriend heeft me keurig om 2 uur snachts bij mijn huis afgezet.
De volgende dag begon ik vol goede moed aan het onderzoek, tot ik om 2 uur naar het internetcafé liep en daar toevallig een vriend tegenkwam. Tja en toen kwam van werken even niets meer!
De dagen daarna heb ik met verschillende mensen bijgekletst. En zondag zijn we met 7 volwassenen en 18 kinderen van +/- 3-7 jaar naar de dierentuin geweest. Brayden, een Amerikaanse kennis, is vrijwilliger bij Saheli, een kindertehuis waar kinderen van prostituees worden opgevangen. Die kinderen wonen in een klein appartement zonder mogelijkheden om buiten te spelen, ze komen gemiddelt slechts eens in de twee week buiten. Dus het was een echt feest voor ze. Op de heenweg zat ik met 7 kinderen en een Indiaas meisje van mijn leeftijd in de rickshaw. Erg grappig al die kinderen die enthousiast aan het zingen zijn en gefascineerd kijken naar alles wat er op de weg te zien is. In de dierentuin, die niet veel voorstelde, waren het vooral onze camera's en alle aandacht die we gaven waardoor de kinderen een super dag hadden. En natuurlijk vooral het feit dat ze gewoon lekker rond kunnen rennen! Verder hebben we ze verwent met fruit en popcorn, want drie keer per dag dal-bhat daar wordt je ook niet vrolijk van. Helaas moest er wel ééntje afgevoerd worden met een gat in het hoofd, 1 hechting en geen hersenschudding maar wel heel veel bloed. Verder was het een succes! Woensdag de 20e vertrokken Sanne en Karlijn, alhoewel ze over 5 week wel weer een paar dagen in Pune zouden zijn hebben we toch veel dingen met zn drieën voor het laatst gedaan. Zo zijn we met heel veel mensen uit eten geweest. Nadat Sanne en Karlijn vertrokken waren begon ik mijn interessante verzameling met spullen die mensen per ongeluk in mn appartement achterlieten, binnen een week had ik een touw, brillenkoker, kerstman-kaarsje, pakje sigaretten en een kralenketting. En allemaal van verschillende mensen. Wat dus betekende dat ik een goede reden had om nog eens bij iedereen langs te gaan voordat ik zou gaan rondreizen. Nadat Sanne en Karlijn weg waren heb ik veel leuke dingen gedaan, gezellig met mensen uit eten, uitgaan, naar het circus (jaja) en de film. En ben ik de meeste dagen naar coffeeshop Barista geweest om te studeren. Altijd kom je onderweg mensen tegen die je kent, of die jou willen leren kennen. Het eerste is leuk, het tweede kan soms erg irritant zijn. Zo loopt twee keer per dag een oude man met stok, die altijd begint te vertellen over Engeland en de man van de winkel vraagt regelmatig of hij nog een 20liter fles water moet bezorgen verder komen soms de buurkinderen aan de deur omdat hun cricketbal weer eens op mijn balkon is beland. Zeker is dat ik Pune en de wijk waarin ik woon erg ga missen!!
Zaterdag 30 januari vertrek ik voor een twee weekse reis naar Zuid-India, lang niet genoeg tijd maar ik wil in ieder geval nog wat van het zuiden zien.
Heel veel liefs Yvette
ps nieuwe foto's staan op:
http://picasaweb.google.nl/yvette.nijboer/Nepal02# (laatste 3 foto's)
en
http://picasaweb.google.co.in/yvette.nijboer/India02# (laatste 17 foto's)
Toch maar weer even een weblog schrijven, is al weer eventjes geleden.
Terug in Kathmandu na de kerstdagen heb ik weinig toeristisch gedaan. De stroomvoorziening werd nog wat extra gekort waardoor we tussen 7.00-23.00 uur gemiddelt 7-9 uur geen stroom hadden. Erg handig als je wel internet en stroom nodig hebt voor je master stage- en onderzoeks aanvragen. Maar het is gelukt en ik heb alles keurig ingelevert voor de deadline.
Wel ben ik nog naar een tempelcomplex geweest waar ze ook bijna alle doden uit Kathmandu verbranden, in het openbaar bij de rivier. Dus als je je afvraagt wat die rook en roetdeeltjes in de lucht zijn, juist dan adem je dus een dood iemand in .. fijn idee. Als het lijk bijna is opgebrand gooien ze het vervolgens gewoon de rivier in. Tja hun cultuur, maar toch wel een beetje raar! Natuurlijk was er weer iemand die voor mij als gids wou optreden. Dus ik hem ff duidelijk gemaakt dat de entree (voor buitenlanders 5 euro) voor mij twee dagen eten was. En omdat hij een beetje Nederlands kon heeft hij me gratis rondgeleid. Natuurlijk wel met de vraag aan het eind of ik euro's voor hem had. Maar helaas betekend gratis nu eenmaal hetzelfde in alle landen.
Verder ben ik nog een beetje ziekjes geweest. Op zich allemaal niet raar dat ik ziek werd als je alles bij elkaar optelt. Eerst dat kerstfeest, direct daarna 7 uur in een gammele bus. En ik heb fysiek contact gehad met mensen die van alle continenten kwamen in de afgelopen weken, allemaal via vliegtuigen en vliegvelden vol mensen met bacillen :p. Ben ik in aanraking geweest met dieren van olifanten en kamelen tot honden en (vleer)muizen. Heb ik in kamers geslapen onder dekens die zeker niet vrij zijn van virussen en schimmels en dan kom je ook nog eens aan in Kathmandu met stof, luchtvervuiling, zeer grote temperatuurverschillen (20C verschil dag/nacht)en waar de vuilnismannen staken en een totaal van 3400 ton! afval al een tijdje ligt te verpieteren op straat. Je kan me niet vertellen dat dat allemaal goed is voor mijn gezondheid! Gelukkig was ik niet ziek genoeg om naar een dokter te moeten, want die waren allemaal ook aan het staken. Behalve de spoedeisende hulp. Uberhaupt al erg handig als er maar zo'n 5 artsen op elke 100.000 mensen zijn (in Nederland is dit 350 artsen per 100.000 mensen).
En toen was het zover, ik kreeg te horen dat ik mijn visum 5 januari kan ophalen! Natuurlijk ging dit niet zomaar, maar moest ik 29 december eerst wachten op een official die me wou spreken. De reden: mijn 72 uur transit visum van juli was double entry en dat was héél erg raar. Die man achter de balie deed er helemaal paranoia over... waarom gaven ze je een double entry nou nou?? En toen ging ie driftig zitten bellen. Alsof ik in 72 uur meerdere keren het land in en uit zou willen. De 'official' vond het gelukkig geen probleem en toen kreeg ik toestemming ... India here I come again!!!!!!
5 januari paspoort ophalen, om 17.00 uur, zeggen ze, uiteindelijk werd het 18.00 uur. Zonder systeem worden de paspoorten uitgedeelt. Ongelooflijk dat ze dat elke dag op zo'n chaotische manier doen! Is typisch Indias, vaak is niet het probleem dat het systeem niet werkt, nee er is gewoon geen systeem. En toen kon ik eindelijk vliegen de 6e. Ik had van de wasserij en van mijn hotel echte Nepalese gelukssjaaltjes gekregen. Eerst dacht ik gewoon dat het een lelijke slechte kwaliteit sjaaltje was waar ze toch vanaf wouden, maar op het vliegveld zag ik veel Nepalesen ermee lopen . En ik kreeg ook nog een Nepal/Kathmandu toeristisch t-shirt van de eigenares van het hotel, en na bijna doodgeknuffelt te zijn kon ik vertrekken. Erg lief en zelfs de taxi had een lage prijs ... goed begin!
Maar toen op het vliegveld, de incheck bali ging niet open en ik moest maar gewoon wachten zeiden ze. Uiteindelijk een uur voor vertrek toch maar gaan zeuren. Werd ik naar een achterkamertje geloodst.. heb ik weer, ja sorry vlucht is gecancelt ... en geen idee waar alle andere passagiers van die vlucht waren. Andere vlucht was volgeboekt, maar er ging een Air India vlucht en die wouden me wel meenemen. Dus ik met een Israelisch meisje (dankje voor de chocola) en een Italiaan die ik kende van het eindeloos wachten bij de visum dienst weer samen zitten wachten, en wachten, en wachten. Uiteindelijk zonder uitleg of excuses met 1.5 uur vertraging vertrokken. Juist ja aansluiting gemist. En nee ze konden me niet omboeken of wat dan ook, dus ik kon voor 8000 rupees een nieuwe ticket kopen... voor de volgende dag. Toen begaf mijn ik kan alles aan houding het even. Ik ben zelden zo chagerijnig geweest, (ik eis een manager te spreken, NU!).Uiteindelijk voor 5700 rupees maar een vlucht richting Mumbai gekregen, er waren eigenlijk geen vrije plaatsen meer maar voor mij ... blablablabla. Naar Mumbai vliegen ipv Pune komt ongeveer neer op naar Groningen willen en in Utrecht gedropt worden. "Have a nice flight", Maar ik bleek naast iemand te zitten die ook naar Pune wou. Haar oom zou haar alleen ophalen en waarschijnlijk aandringen op een nacht slapen. Dus toen ze hoorde dat ik ook naar pune ging was ze super blij, oom afgebelt en zijn we samen met de bus naar Pune gegaan. Enorme lol gehad onderweg en haar vriend heeft me keurig om 2 uur snachts bij mijn huis afgezet.
De volgende dag begon ik vol goede moed aan het onderzoek, tot ik om 2 uur naar het internetcafé liep en daar toevallig een vriend tegenkwam. Tja en toen kwam van werken even niets meer!
De dagen daarna heb ik met verschillende mensen bijgekletst. En zondag zijn we met 7 volwassenen en 18 kinderen van +/- 3-7 jaar naar de dierentuin geweest. Brayden, een Amerikaanse kennis, is vrijwilliger bij Saheli, een kindertehuis waar kinderen van prostituees worden opgevangen. Die kinderen wonen in een klein appartement zonder mogelijkheden om buiten te spelen, ze komen gemiddelt slechts eens in de twee week buiten. Dus het was een echt feest voor ze. Op de heenweg zat ik met 7 kinderen en een Indiaas meisje van mijn leeftijd in de rickshaw. Erg grappig al die kinderen die enthousiast aan het zingen zijn en gefascineerd kijken naar alles wat er op de weg te zien is. In de dierentuin, die niet veel voorstelde, waren het vooral onze camera's en alle aandacht die we gaven waardoor de kinderen een super dag hadden. En natuurlijk vooral het feit dat ze gewoon lekker rond kunnen rennen! Verder hebben we ze verwent met fruit en popcorn, want drie keer per dag dal-bhat daar wordt je ook niet vrolijk van. Helaas moest er wel ééntje afgevoerd worden met een gat in het hoofd, 1 hechting en geen hersenschudding maar wel heel veel bloed. Verder was het een succes! Woensdag de 20e vertrokken Sanne en Karlijn, alhoewel ze over 5 week wel weer een paar dagen in Pune zouden zijn hebben we toch veel dingen met zn drieën voor het laatst gedaan. Zo zijn we met heel veel mensen uit eten geweest. Nadat Sanne en Karlijn vertrokken waren begon ik mijn interessante verzameling met spullen die mensen per ongeluk in mn appartement achterlieten, binnen een week had ik een touw, brillenkoker, kerstman-kaarsje, pakje sigaretten en een kralenketting. En allemaal van verschillende mensen. Wat dus betekende dat ik een goede reden had om nog eens bij iedereen langs te gaan voordat ik zou gaan rondreizen. Nadat Sanne en Karlijn weg waren heb ik veel leuke dingen gedaan, gezellig met mensen uit eten, uitgaan, naar het circus (jaja) en de film. En ben ik de meeste dagen naar coffeeshop Barista geweest om te studeren. Altijd kom je onderweg mensen tegen die je kent, of die jou willen leren kennen. Het eerste is leuk, het tweede kan soms erg irritant zijn. Zo loopt twee keer per dag een oude man met stok, die altijd begint te vertellen over Engeland en de man van de winkel vraagt regelmatig of hij nog een 20liter fles water moet bezorgen verder komen soms de buurkinderen aan de deur omdat hun cricketbal weer eens op mijn balkon is beland. Zeker is dat ik Pune en de wijk waarin ik woon erg ga missen!!
Zaterdag 30 januari vertrek ik voor een twee weekse reis naar Zuid-India, lang niet genoeg tijd maar ik wil in ieder geval nog wat van het zuiden zien.
Heel veel liefs Yvette
ps nieuwe foto's staan op:
http://picasaweb.google.nl/yvette.nijboer/Nepal02# (laatste 3 foto's)
en
http://picasaweb.google.co.in/yvette.nijboer/India02# (laatste 17 foto's)
-
28 Januari 2010 - 19:55
Anne:
Eeej Yvette!
Hoe is het? Wanneer wil je skypen?
Veel plezier in Zuid- India!
Liefs,
Anne
-
29 Januari 2010 - 10:20
Martha Beukema:
Hoi Yvette
door de verbouwingsprikkelen hier je een tijdtje op afstand gevolgd. fijn dat je de deadline hebt gehaald. geniet van je rondreis. de dingen die je maakt en met ons deelt komen op mij over als best heftig. ik heb bewondering voor je daadkracht en ondernemingsgeest. liefs Martha -
29 Januari 2010 - 19:26
Marlies:
hihi leuk verhaal weer! Veel plezier in zuid-india!
liefs -
30 Januari 2010 - 18:56
Anja:
Veel plezier met je reis door zuid-india!!
groetjes anja -
31 Januari 2010 - 19:46
Annie:
Halo Yvette. volgens mij kan er bij niets op een normale manier gaan. maar je beleefd wel ontzettend veel,en leert er veel mensen kennen. en nu ben je in Zuid-India. groetjes Annie -
01 Februari 2010 - 09:26
Marleen:
Hoi ,yvette hoe is het???Hier alles zn gangetje !wat een verschil jij daar en wij hier met veel sneeuw en ijs! -
03 Februari 2010 - 01:09
Evelien:
Hee wat een geluk dat dat meisje ook naar Pune wilde! Zit het soms toch nog een beetje mee haha ;D En idd..ik vind je ook een dappere meid! Respect hoor! Geniet nog even van die laatste week en kom dan maar snel weer terug! ;) Er liggen dwaze plannen in het verschiet.
x -
04 Februari 2010 - 09:45
Annet:
Hey Yvette!
Wederom een stapel belevenissen :D Wat klink het allemaal leuk! Tof dat je weer in India bent, klinkt een beetje als een 'thuis-basis' als ik het zo lees. Gaaf, volgens mij kun jij je overal in de wereld settelen! Voor nu, succes met afronden, afscheid nemen en genieten :-) Het ga je goed!
Liefs, Annet -
04 Februari 2010 - 12:48
Koos En Greetje:
Nét je laatste reisverslag gelezen!
Alles wat je meemaakt, onderneemt en beleeft....
in één woord: INDRUKWEKKEND!
Geniet nog van de laatste weken en een veilige terugreis gewenst! -
05 Februari 2010 - 13:21
Brigitta:
Hoi Yvette,
Het is weer een lang en belevenisrijk verhaal geworden.En ding is zeker, je geduld is daar enorm op de proef gesteld.Is het ook, dat je nu een enorm geduldig mens van geworden bent of slaat het juist in het tegenovergestelde?
Mooi dat je op tijd alles klaar kreeg en kon inleveren.
Nu nog even van Zuid-India "genieten"en dan is het zover.
Het zal wel even weer wennen zijn in Nederland.
Maar goed dat je weer komt, want de Speel-o-theek heeft dringend je hulp nodig! ha ha .
Geniet van de laatste weken en tot ziens weer in Dedemsvaart.
Groetjes Brigitta
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
