Avonturen in Nepal

Lieve allemaal,

Daar was ik weer, want ik heb natuurlijk niet stilgezeten al die tijd in Nepal! Woensdag 2 dec zou ik eigenlijk al uit Kathmandu vertrekken, maar uiteindelijk is dit uitgesteld naar zaterdag 5 dec omdat ik een kamer in Pokhara zou delen met een Amerikaans meisje (Jori). En die had problemen met haar Indiase visum (verassing) dus moesten we nog even blijven.
Woensdag 2dec, had ik zo'n dag dat je alleen maar kan zeggen, dat kan nooit als je slechts 1 week in een miljoenen stad bent. Ik kwam namelijk de hele dag bekenden tegen! Eerst 's ochtends toen ik naar een enorme festival optocht aan het kijken was (puur geluk dat ik het zag!), liep ik ineens weer tegen het mexicaanse gezin aan. Vervolgens was ik rond aan het hangen om te wachten op de minister president die een speech ging houden. Te veel oproerpolitie, mensen met geweren en miltairen! Maar wel ontzettend gelachen met drie Nepalese jongens die alledrie in hotels werkten. Was interessant omdat ze me alles hebben uitgelegd over de verschillende bevolkingsgroepen en het festival dat die dag aan de gang was, en ze konden mooi de speech vertalen! Na hen gedag gezegt te hebben zag ik een buitenlander met een enorme telelens van ong 20 cm die een poging deed een Nepalees meisje op de foto te zetten. Ze had hier geen zin in, en hij dacht om 1 of andere vage reden dat ze nog nooit een camera had gezien ofzo. Dus hij als een idioot een foto van zichzelf maken en die haar laten zien met de woorden.. "is echt niet gevaarlijk hoor!" Ik moest zo lachen, en toen zag ik ineens dat ik de dag ervoor met datzelfde meisje een half uurtje had gekletst een paar straten verderop. Dus haar op de foto gezet voor het oog van die idote buitenlander (gewoon omdat het kan!!). En toen zijn we naar haar huis (ehm krot is beter woord) gegaan, hebben wat gedronken en samen met twee kinderen was rondgeneusd in winkels. Kinderen die niets hebben en toch om niets vragen, toch wel beetje raar om daarmee winkel in en uit te lopen, dus heb ik ze in een 'alles voor 1 euro'- achtige winkel alledrie wat laten uitzoeken. Zelden 3 mensen zo makkelijk blij gemaakt! Daarna liep ik terug naar mn hotel, kom ik de Nepalese jongen tegen .. was hem de dag ervoor misgelopen terwijl we hadden afgesproken, we beweerden alletwee op dezelfde tijd op dezelfde plek gewacht te hebben. Dus nu even snel naar internetcafé om muziek van elkaar over te zetten, even wat chai gedronken en toen terug naar het hotel. Lekker gegeten met Jori en geklets met Dev, de jongen van het hotel. En toen kwam een regeldag ... achter mn laptop, net zoals de dag erna. Zaterdag 5 dec. zijn we naar Pokhara gegaan met de bus. 7 uur rijden over een afstand van nog geen 200km. Pokhara is een klein stadje aan een enorm meer, met de bergen op de achtergrond, en .. weinig luchtvervuiling. Dit was zondag nog minder want toen hadden de Maoisten een landelijke algehele staking afgekondigd. En algeheel betekend in Nepal dat letterlijk alles plat ligt. Er reden GEEN gemotoriseerde voertuigen (geen bussen, auto's, motors) en alle winkels waren dicht. Gelukkig waren de restaurants nog wel open want anders had ik honger gehad. Op alle grote kruispunten stonden politiewagens en waren soldaten en politeagenten aan het rondhangen. Want de sfeer was in Pokhara zo gemoedelijk, een soort mega auto-loze zondag waaraan iedereen zich houdt. Prachtig om alle kinderen op straat te zien spelen en groepen mensen die gezellig aan het kletsen en wandelen waren op straat!
Kwam ik na 1.5 uur lopen aan bij de toeristenattractie buiten Pokhara, waren die dicht door de staking :|. Ben maar verder gelopen naar een Tibetaans vluchtelingen kamp, hier even kort het SOS-kinderdorp en de school erbij gezien. Een klooster bezocht en daarna door drie jonge kinderen naar hun huis geloosd om wat thee te drinken, en daarna bij nog andere mensen naar binnen om opnieuw thee te drinken en foto's te bekijken. Is overal hetzelfde, als mensen erg arm zijn dan zijn ze zo trots op de paar foto's die ze hebben! Vreemd genoeg zijn dit vaak foto's van hen met buitenlandse mensen, of foto's van rijke familieleden. Ik merkte bij de tweede vrouw die me had uitgenodigd wel dat ze zich schaamde voor de kleine kamer (grootte van een tweepersoonsbed) waarin ze met haar dochter slaapt en waarin ook gekookt wordt. Tja wat moet je dan zeggen? Daarna weer de 1.5 uur durende terugweg gelopen.
In Pokhara heb ik ook drie filmshoots van dichtbij gezien, ze waren op verschillende dagen op lokatie aan het filmen en toevallig kwam ik ze steeds tegen. Het bleek een Nepalese film te zijn, en ik heb even gepraat met de crew en een paar van de hoofdrolspelers. Erg leuk om te zien hoe ze dat hier doen, volgens mij veel sneller dan bij de meeste films want veel scenes werden niet eens een tweede keer gedaan.
Op straat werden we aangesproken door kinderen of we naar hun Romeo en Julliet uitvoering wouden komen kijken, dus wij naar de voorstelling. Daarna werd iedereen uitgenodigd om gerust een keertje langs te komen op hun kostschool. Dus wij natuurlijk dit aanbod aangenomen. Blijkt een school voor intelligente kinderen (10-16 jaar), die uit kleine dorpjes worden uitgenodigd om daar te studeren. De school wordt gesponsort door een Ier en heeft kleine klasjes met naar het lijkt extreem goed onderwijs. 's Middags nog een karatewedstrijd gezien van die kinderen. En toen met de bus naar Tansen, een plaatsje waar weinig toeristen komen, en het koste ons een uur sjouwen de berg op om er te komen vanaf de hoofdweg waar de bus ons had gedropt. Alle toeristen keken ons raar aan dat wij daar uitstapten. Maar het was het waard! Tansen is geweldig, oprecht lieve mensen die ons niets willen verkopen en belangstelling tonen. Die dag was er ook een foto-expositie te zien over de oorlog. De belangstelling hiervoor was enorm met rijen mensen buiten te wachten. Heel bijzonder om al die oorlogsfotos van dichtbij te zien, zeker om dat nog zo kort geleden, in 2006, er een enorme veldslag heeft plaatsgevonden in de stad tussen 4000 maoisten en het leger waarbij zeker 30 doden zijn gevallen en gebouwen zijn afgebrand door bomaanslagen.
De foto serie was een terugblik op eerder genomen foto's (van vermoorde mensen, soldaten, kinderen die voor de maoisten vochten, helden) de meeste foto's genomen rond 2001-2003, deze raportage was een terugblik waarbij de mensen of de hun nabestaanden opnieuw werden bezocht en gekeken hoe de oorlog en het vastgelegde moment hun leven had getekend en hoe het nu met ze ging. Erg indrukwekkend!!
http://www.apeoplewar.com/pw.htm
De tweede dag in Tansen gingen we naar de "Nepalese Taj Mahal", met ong 30 toeristen in drie maand iets minder druk als de Indiase Taj Mahal. :p.
Het is dan ook een flinke hike om er te komen, eerst 3.5 uur bergafwaards en vervolgens diezelfde route weer stijl omhoog ... we waren flink kapot toen we terug kwamen! In totaal meer dan 20km, en dan niet over een mooi pad, we moesten soms zelfs door watervallen heen! Maar het was het waard! Het gebouw is een soort Europese stijl mansion gemaakt voor de vrouw van een koning ofzo :p. Maar het hele gebouw inclusief de zolder waren zonder problemen te betreden en we hadden 3 gratis 'gidsen'. Nepalese toerisme studenten die een behoorlijk bedrag van de overheid hebben gekregen om de plek op de toeristenkaart te krijgen.
Absoluut de moeite waard, alhoewel we terug in Tansen te horen kregen dat wij heen en terug de langste en moeilijkste route hadden genomen. En ongeloof dat we dat allemaal in 1 dag voor donker hadden gedaan :).
De terugweg naar Pokhara bleek de bus al drie dagen niet te rijden, dus werden we met zn 12en in een jeep gestouwd om vervolgens 4.5 uur over een kilometer of 150 te doen, want de wegen zijn niet ontzettend goed. En dan zijn er nog tractors die je afsnijden en je bijna in de afgrond doen belanden, en een kotsende vrouw nog geen 20cm achter je .. welkom in Nepal!
Terug in Pokhara maar weer toerist uigehangen, Jori is na twee dagen vertrokken dus heb ik in mn eentje aantal museums gezien, mountainbike gehuurt en twee grotten in geweest met duizenden vleermuizen. Toen ik uit de grot kroop kwam ik in gesprek met wat Nepalese studenten, ze waren daar in het park aan het eten klaarmaken en ze hadden een geluidsinstallatie klaargezet. Doen ze vaker en is hun manier van chillen op een vrije dag. Dus ik gezellig met ze gegeten en gedanst op Hindi muziek (ik kende bijna alle nummers); Nepalese muziek (traditionele dans geleerd) en westerse muziek (lees: The vengaboys en Aqua echt waar!). Of ik daarna in de microfoon ons volkslied wou zingen want ze hadden net die van Nepal gezongen ... ehm sorry mensen er zijn grenzen! Ik moet eerlijk toegeven dat het eten dat ik met hen heb gegeten sneller mijn spijsverteringskanaal heeft verlaten dan me lief was, of waren het de samosa's die ik op straat had gegeten, of het schepijs was ik niet kon laten?
De dag erna sprak ik met een ander meisje uit ons hotel, samen zijn we naar een fair-trade winkel gegaan waar ze ook direct alles maken. Deze winkel is tegenover ons hotel en is bedoelt om vrouwen eerlijk werk en inkomsten te geven. Hier hebben een uurtje of 3 gezeten en bollen katoen gemaakt. Het katoen wordt ter plaatse bewerkt, touw van gesponnen, geverft, bollen van gemaakt, verweven en uiteindelijk worden er tassen, etuis e.d. van gemaakt die in de winkel worden verkocht. Dus toch nog vrijwilligers werk gedaan. Morgen de 19e moet ik proberen om Pokhara uit te komen want de 3 dagen daarna is er weer een algehele staking afgekondigd in Nepal.

Tot spreeks!

Liefs Yvette

De nieuwe foto's zijn te zien via dezelfde link als de vorige keer
http://picasaweb.google.com/yvette.nijboer/Nepal02

Tja en ik houd alle nare reiservaringen natuurlijk voor mezelf ;), maar mijn pinpasje is weg! Samen met +/- 300 van mijn dierbare euro's ... kwam er ineens achter dat ie niet meer in mn portemonnee zat, en een paar dagen later dat het geld ineens niet meer op mn rekening stond :(. -Zucht- gedoe gedoe gedoe, hopelijk geeft de verzekering alles keurig terug.