Moederdag en meer

Hallo allemaal,

Vanaf moederdag 13 mei t/m 3 juni:
Het is wel lastig om nu een blog te schrijven, aan de ene kant is er de afgelopen drie week zoveel gebeurd, maar aan de andere kant worden dingen ook al gewoon. Gewoon een avondje naar de film, gewoon even ergens een hamburger eten of een sundae halen, of gewoon een avondje band hero spelen.
Toch zijn er dingen die lastig blijven. Zo heb ik mijn camera maar voorin mijn broek gestopt en bedekt met mijn t-shirt (tot hilariteit van iedereen) toen ik alleen met de bus en taxi colectivo moest. Want als je mensen spreekt die al 5 of zelf 10 keer zijn beroofd dan ga je toch voorzichtig zijn. Zoals gezegd gaat het meestal gewoon om je spullen en laten ze je verder met rust, op tv lieten ze veiligheidscamarabeelden zien van een bus die werd beroofd door een groep jongens. Maar ja een andere keer lieten ze erg expliciet beelden zien van twee vrouwen die uit angst uit een bus zijn gesprongen tijdens een beroving en in beeld lagen te bloeden en te cereperen op het astfalt. Ja de beelden en foto's in kranten zijn echt expliciet hier, gewonden en doden worden gewoon close-up getoond. Wat ik ook lastig vind is dat in verband met de veiligheid de avonden soms lang zijn. Vanaf 18.30 is het ongeveer donker en kan je dus niet meer over straat lopen, ook niet in groepen. Dit betekend dus of een dure radiotaxi (2-5 euro) of zorgen dat andere mensen een auto hebben.
Ander culturele problemen heb ik met activiteiten plannen en het conflictvermijdend gedrag van Honduresen. Zo zou ik zaterdag 19 mei naar Comayaguela (oude stad in Honduras, vroegere hoofdstad) met Ana Maria. Ik had haar de hele week al gevraagd om bevestiging en die zou ze donderdag geven, niet dus. Vrijdag kreeg ik de vraag van Roswitha of ik zaterdag zin had om naar het centrum te gaan met haar. Dus Ana Maria weer gebeld, geen reactie, sms: "uiterlijk voor 14.00 uur wil ik bevestiging en anders ga ik iets anders doen." Om 14.00 Roswitha dus maar gesmsed dat ik wel meeging naar het centrum verteld Renee nog geen 10 minuten laten dat we zaterdag naar een moederdag evenement gaan buiten de stad. Dus ik Roswitha weer afbellen. Dit vind ik erg lastig, ik ben iemand die een afspraak maakt en zich er dan ook aan houd, maar nu word ik dus door de cultuur gedwongen om afspraken af te zeggen. En zo gaat het regelmatig. De duidelijkheid is ver te zoeken hier.
Het moederdagevent van die zaterdag was één van de vele moederdagvieringen die ik heb gehad. Zoals ik de vorige keer al zei is moederdag hier een belangrijke dag. En dat is dan nog een understatement, moederdag lijkt minstens zo belangrijk als pasen en kerstmis. We hebben meer dan een week lang van moederdag kunnen genieten. Eerst op moederdag zelf. Natuurlijk naar de familie toe. Oftewel het huis van de ex-man van Desiree (dochter van Renee). Familiebanden zijn hier al net zo ingewikkeld als soms in Nederland. De ex-man van Desiree heeft bijvoorbeeld 9 kinderen bij 3 verschillende vrouwen. Het was in elk geval een gezellige dag. De twee kleinkinderen van Desiree zijn erg gezellig en van mijn leeftijd, zo zijn we met ze uitgeweest naar een bar waar ik voor 12 euro een paar biertjes en meerdere shotjes kon krijgen. Vervolgens hadden we maandag 14 mei nog een moederdagviering op Juana L. Jinan's eerste werkdag op het instituut dus erg leuk voor haar. Er waren veel moeders van kinderen, interessant om te zien wat de achtergrond is van de kinderen. Daarna volgde zoals ik zojuis al zei zaterdag 19 mei een moederdagevenement buiten de stad, een soort moeder van het jaar verkiezing van een groep bij de centrale bank waar Renee jaren heeft gewerkt. Dit was een echt feest, het eerste uur wist ik niet goed wat ik er mee aanmoest, tussen een groep oude mensen die ik niet ken op een bijeenkomst waar ik niet echt thuishoor. Maar nadat we aanschoven bij een tafel werd het erg gezellig, we hebben gelachen, gekletst, gegeten en zelfs gedanst met een hele leuke groep mensen. De locatie was ook prachtig (zie de foto's via de link beneden).
Sinds de week van 21 mei begon ik pas echt zin te krijgen in mijn werk hier. De eerste twee week waren vooral oriëntatie en soms was het lastig om iets te vinden waarin ik kon bijdragen en nuttig kon zijn. Maar nu heb ik een aantal taken. Allereerst ben ik samen met Jinan en Iveth (die haar psychology practicum gaat doen op Juana L.) bezig met structuur aanbrengen in de activiteiten in de speel/snoezelruimte. Dus eerst de rustige activiteiten en de creatieve activiteiten, dan pas vrij spelen en daarna snoezelmuziek en ontspanningsoefeningen. Leuk om te zien dat de aandacht van de kinderen direct beter is! Het idee is verder om de docenten een soort van training te geven in het gebruik van de ruimte. Veel docenten denken nu dat het slechts een soort speeluurtje is voor de kinderen. Verder ga ik bezig met het opzetten van de speel-o-theek (ludoteca) voor intern gebruik. Ze hebben wel een ruimte en veel speelgoed, maar alles moet goed worden ingericht, pedagogische methodes goed uitgewerkt en hierna ook een uitleg aan docenten.
Verder ga ik wat werk uit handen nemen van de psychologen, ik heb 5 kinderen toegewezen gekregen die ik ga observeren en vervolgens ga ik met hen aan de slag één op één. Éen van de kinderen is het moeilijkste jongetje van de school, maar ik heb 21 mei zo goed met hem gewerkt, tussen de krijs/wegloop/sla-momenten door. En de andere jongen is eigenlijk net te slim voor de school en moet extra gestimuleerd worden met bijvoorbeeld lezen en schrijven om zijn niveau te verhogen. Echt een uitdaging dus, zeker met mijn Spaans niveau. Maar vanaf dinsdag 22 mei krijg ik eindelijk Spaanse les! 30 uur in totaal, dus we hebben besloten om 28 mei t/m 6 juni niet naar Juana L. te gaan. De eerste week hadden we namelijk 's avonds Spaanse les, maar dit was te duur in verband met taxi vervoer. Dus krijgen we 's ochtends les. 's Middags is er niet veel te doen op Juana L. en zowiezo om voor 2 uurtjes lang te reizen is ook niet echt nuttig. Dus een 1.5 week lang de middagen vrij! De Spaanse lessen zijn erg leuk! We hebben een jonge docent die echt moeite doet om de lessen afwisselend en interactief te houden. We beginnen vaak met een Spaanse tongue-twister of een gedichtje en daarna krijgt Jinan les en gaan Roswitha en ik aan de hand van opdrachten samen in gesprek over een onderwerp (adoptie, rolverdeling man/vrouw, intelligentie etc.). Daarna krijgen Roswitha en ik les waarin we spreken en grammatica behandelen. Jinan heeft namelijk les op beginners niveau en wij op halfgevorderd/gevorderd niveau. De les eindigd weer samen met nog een grammatica onderwerp en meestal een aantal typisch Hondurese woorden. Want Spaans is niet in elk land hetzelfde. Ik merk echt dat ik elke dag vooruit ga en meer dingen (correct) kan zeggen in het Spaans.
Ik zal jullie nu ook nog even vertellen over mijn heerlijke weekend van 26 en 27 mei :D. En het laatste weekend bij Renee van 2 en 3 juni waarin ik supergave dingen heb gedaan!!!
Het weekend van 26/26 mei was leuk en gezellig. Allebei de dagen ben ik heerlijk de stad een beetje uit geweest. Zaterdag ging ik met Roswitha, Melissa, Catherina, Dempsey en nog een andere Canadese en twee Hondurese jongens naar Valle de Ángeles. Een toeristisch dorpje op ongeveer 40 minuutjes rijden van Tegucigalpa. Hier is het super veilig en relaxed en hebben we de hele dag weinig meer gedaan dan terrasjes gepakt, lekker dingen gegeten en de talloze soevenirwinkeltjes bezocht. Ook erg leuk is een bezoekje aan de werkplaatsen, ze maken hier namelijk houten kisten met prachtig houtsnijwerk erop.
Zoals te zien op de fotos is het gewoon een erg schattig dorpje waar leuke dingen te zien zijn. Ik ga zeker nog een keertje terug naar Valle de Ángeles om de hike te doen naar een waterval verderop en misschien ook nog een paar souvenirs kopen. Zondag zijn we naar het park van Tegucigalpa geweest met Elena en Harold. Renee en Doris(moeder van Elena) gingen ook mee. Het park ligt op een berg met uitzicht over de hele stad. Nadat we lekker hebben gepicknicked hebben we hier dan ook erg van genoten en een heel stel prachtige foto's gemaakt.
het weekend van 2/3 juni was echt enorm gaaf! Eerst ben ik vrijdag met Roswitha meegeweest naar het huis waar de gehandicapten van haar project wonen. Een mooi huis aan de rand van de stad, een een onverharde weg met uitzicht over de hele stad. Hier hebben we gegeten, muziek gemaakt en 's avonds liep Enrique met ons terug over onverharde wegen zonder verlichting, Enrique is een jongen van mijn leeftijd die op het project van Roswitha werkt. We brachten Melissa terug naar haar gastgezin, ze woont onderaan een stijle smalle trap. Dit betekend dat haar 'oma' van in de 90 het huis nooit meer uitkomt. Haar heb ik beloofd snel een keer op bezoek te komen, dit ga ik ook zeker doen! Nadat ik in de taxi was gestapt begon de man me vrolijk te vertellen hoe gevaarlijk zelfs taxi's 's avonds zijn voor een vrouw alleen. Dankjewel meneer, maar hij bedoelde het goed :p. Aangekomen bij de mall wachte Rodolfo al op me om me te vertellen over mijn nieuwe gastgezin. Het grote nieuws is namelijk dat ik ga veranderen van gastgezin! Niet omdat Renee mij of Jinan niet mag maar omdat onze host-oma 70 jaar is en het eigenlijk te zwaar voor haar is om twee jonge mensen in huis te hebben. Dit was even omschakelen. Eerst moest ik wennen aan Honduras en een gastgezin, toen aan het feit dat Jinan twee week later erbij in kwam wonen en nu moet ik ineens weer verhuizen...het is maar goed dat ik zo flexibel ben ;). Wat ik nu al weet is dat ik ga wonen in Los Robles, een veilige wijk aan de rand van de stad op slechts enkele minuten lopen van Juana L. Ik kom in huis bij een vrouw van 65 jaar en haar zoon die psycholoog is van 35 jaar. Ze hebben een klein winkeltje aan huis. Dus ik ben zeer benieuwd!! Helaas heb ik daar geen internet bij huis, dus ik moet even afwachten hoe makkelijk ik toegang heb tot mijn e-mail en dergelijke.
Zaterdag ben ik even naar het centrum geweest waar ik kon genieten van muziek en een heerlijke milkshake, en natuurlijk leuk mensen kijken. Daar kwam ik Roswitha, Melissa en Catherina toevallig tegen en hebben we nog even wat gekletst en gedronken samen. Leuke relaxte zaterdag dus! Maar het hoogtepunt van mijn weekend was absoluut de zondag: opnieuw naar de hacienda: "Ranch RR" buiten Tegucigalpa. Hierover heb ik al eerder verteld, toen ik er heb gezwommen en paardgereden. Deze keer was echter nog geweldiger en echt een hoogtepunt voor mij! De eigenaar Douglas was er namelijk ook, nadat we voorzien waren van een stevige borrel om 11 uur 's ochtends, de nodige schuine opmerkingen aangehoord hadden en het aapje hadden geknuffelt was het tijd voor een telefoongesprek met een Nederlandse vriend van hem. Direct even nummers uitgewisselt zodat we NL contacten krijgen om het EK straks mee te kijken. Toen gingen we op een soort 4x4-drive golfkarretje de ranch verkennen. Dit betekende meer dan een uur lang rondcrossen (zo groot is de ranch dus!), onder de modder zitten en heerlijk suikerriet knabbelen. Daarna moest een werknemer nog even met het karretje richting het dorp om meer drank te halen, dus ging ik mee. Gevraagd of ik de terugweg mocht rijden, ja dus! Erg gaaf op de ruige onverharde wegen vol stenen en geulen, en niet te vergeten de twee riviertjes die we moesten oversteken. Daarna was het tijd voor de heerlijke lunch en een duik in het zwembad. Hierna waren de pistolen aan de beurt. Ik heb met een automatische Walther .25 en een Magnum .20 geschoten. Op zo'n 30 meter afstand schoot ik nog raak, niet slecht dus voor een eerste keer. Ook had hij nog zo'n superklein handpistooltje maar hiermee miste ik wel op 30 meter. Jinan heeft ook nog met een geweer geschoten, maar toen was ik al lekker aan het rondcrossen op een paard. Jinan heeft later ook nog even paardgereden, maar besloot dat ze er genoeg van had toen ze na enkele minuten al bleef hangen in een boom ... tot hilariteit van mij. Een super mooi einde van ons verblijf bij Renee, en ik hoop dat we snel een keertje terug kunnen gaan naar de Ranch.

In ieder geval is het nu wel gelukt de foto's te uploaden, ongeveer dezelfde die ook op Facebook staan zijn te vinden via:

https://picasaweb.google.com/108090477328014847535/Honduras?authkey=Gv1sRgCKylgsOy0LDYcQ

Leuk om via sociale media en e-mail toch een beetje mee te krijgen van wat jullie in Nederland (en de rest van de wereld) doen.

Liefs Yvette