Succesvol einde

Lieve allemaal,

Mijn allerlaatste weblog vanuit Macedonië. Ik heb onverwachts een avondje niets te doen, mijn eerste 'vrije avond' sinds Ery weg is. En eigenlijk is dit wel lekker!
Alhoewel ik nu niet iedereen gedag kan zeggen. De Nederlandse borrel ging namelijk niet door omdat we woensdag elkaar ook al hadden gezien bij de koninginnedagviering. Maar hier later meer over!
Laat ik bij het begin beginnen, de afronding van mijn onderzoek. Ik had 8 April al mijn data binnen en ben hiermee de afgelopen drie week hard aan de slag gegaan. Ery was 12 april vertrokken en vrijdag 15 april was eigenlijk mijn laatste stagedag. Maar omdat mijn stagebegeleider drie week in Turkmenistan zat heb ik mijn stage twee week verlengt naar vandaag 29 april. Geen vrije weken dus om rond te reizen, maar wel nog twee lange weekenden vol avontuur! Hierover later meer, vrijdag 15 april ben ik namelijk eerst 's middags op uitnodiging van mijn Duitse collega meegeweest naar een Roma NGO "Nadez" waar een Duitse stagaire werkzaam is. Deze NGO staat in de Roma-wijk Šuto Orizari of "Shutka" genaamd. Een bijzondere wijk omdat 3/4 van de inwoners van Roma afkomst is de enigste wijk/gemeente in het land waar Roma de meerderheid vormen en de burgermeester zelfs Roma is! De sfeer ademt dan ook: India! Ja, ja tijdens de rondleiding door de wijk voelde ik me een klein beetje in India. Ik heb geen foto's gemaakt uit respect voor de mensen in de wijk. Maar het was een erg interessante middag met veel nieuwe informatie over Roma en hun problematiek. Zo heb ik inmiddels waarschuwingen gekregen van meerdere mensen dat buitenlanders bij het centrale plein op moeten passen voor Roma straatkinderen. Ze hangen aan je en vallen je fysiek lastig, zo heeft één meisje die ik sprak ze letterlijk van haar af moeten slaan. Toen ik 20 April 's avonds met een vriendin op een terrasje zat zag ik ze ook met hun zakjes lijm rondlopen waar ze elke 20 seconden aan snuiven. Erg triest om te zien! Maar dit laat ook zien wat er met (een deel van) het geld gebeurd dat mensen aan bedelende kinderen geven. Het andere deel verdwijnt vaak in de zakken van professionele tussenpersonen of de ouders.
Maar terug naar 15 april, want diezelfde avond vertrok ik met de bus naar Albanië, ga je alleen?!? .. ja ik ga alleen :p. Maar niet voor lang want al op het busstation kwam ik in contact met twee Australiers. En aangezien ik nog geen hostel had besloot ik hetzelfde hostel te nemen als hun. We kwamen om 5 uur 's nachts aan met de bus en om 6 uur was het hostel nog niet gevonden. Uiteindelijk zijn we door de eigenaar bij een ander hostel opgepikt en bleek dat het hostel onmogelijk door ons zelf gevonden had kunnen worden. Het was een klein onverhard pad vanaf een hoofdstraat die ergens tussen twee huizenblokken uitkwam bij een hek waar in krijt het huisnummer opstond, geen naam of reclamebord, niets. Maar de kamer had een bed, douche, wc en tv. Niet slecht voor 12 Euro. Zeker niet omdat ik alleen voor zaterdagnacht hoefde te betalen terwijl ik er vrijdagochtend van 7.00-10.00 ook heb geslapen. Om 10.00 ben ik de stad ingegaan en heb ik de hele dag gewandeld, musea bezichtigt en van het lekkere weer genoten. 's Middags om 16.00 kwam ik doodmoe terug in mijn hotelkamer, en 's avonds ben ik met de Australische jongens op kroegentocht gegaan in de uitgaanswijk die vertaald de naam 'het blok'heeft. Tirana is een geweldige stad en echt een aanrader.
's Ochtend heb ik mezelf het bed uitgesleept en de bus genomen naar Berat, een Unesco erfgoedlijst op twee uur rijden van Tirana. In één woord adembenemend. Als Unesco zegt dat het de moeite waard is, dan is dat ook zo!!! Prachtige autentieke huisjes gelegen aan de rivier met duizenden ramen en schattige kleine weggetjes met keien. 's Avonds was het om 20.00 uur al weer tijd om naar Skopje terug te gaan, helaas gaat de bus maar 1 keer per dag dus ik kon niet tot maandag wachten omdat ik dinsdag weer op mijn stage moest verschijnen. Op de terugweg gezellig met een Duits meisje gekletst die de kamersleutel van een vriend had gekregen, bij mij om de hoek! Dus ik heb
haar geholpen de juiste kamer te zoeken en maandag avond hebben we gezellig de stad omveilig gemaakt. Eindelijk heb ik kunnen doen wat al lang op mijn lijstje staat: het dak van het Arke hotel op zodat ik prachtig uitzicht had over de oude binnenstad van Skopje.
De hele week was verder gevult met ontmoetingen en bijkletsen met vrienden. Zo heb ik met Kevin van een Duitse NGO de bitterballen geprobeert die ze bij een café verkochten. Erg duur voor Macedonische begrippen, en niet de moeite waard! :(
Vrijdag 22 april was ik vrij ivm het paasweekend, dus weer een weekendje weg! Dit keer was midden en zuid-Macedonië aan de beurt. Ik ben naar Prilep gegaan, met de bus omdat ik te lui/moe was om de trein 's ochtend te nemen. In Prilep kreeg ik van een meisje die ik onderweg had leren kennen de versnelde toeristische tour, na 1.5 uur en drie taxiritten heeft ze de taxichauffeur vervolgens opdracht gegeven om mij naar mij eindbestemming te rijden, of tenminste een stukje in die richting. Ik ging namelijk naar het klooster Treskavec en de weg is niet geschikt voor normale auto's. Dus dat werd een stevige hike van 1.5 uur de berg op. Super mooi en 100% de moeite waard! Boven aangekomen kreeg ik van een groep Macedoniërs en Tjechen het aanbod om bij hun op de kamer te slapen. Met ons 5en waren we de enigste gasten tot er 's avonds laat nog een 4 reizigers aankwamen. We hebben op een rots met uitzicht over de hele vallei de zonsondergang bewonderd en de dit was echt adembenemend! De volgende dag hebben we ons vermaakt door de rotsen rondom het klooster te beklimmen en om 14.00 uur moest ik aan mijn terugreis beginnen omdat ik om 17.30 de bus naar Ochrid moest hebben (Macedonisch enigste Unesco werelderfgoedlijst stadje). Dankzij één van de meisjes had ik inmiddels een slaapplek gekregen voor 6 Euro, perfect gelegen tussen busstation en binnenstad. En de vrouw des huizes zou me ophalen van het station. De terugweg vanaf het klooster ging voorspoedig en na een schildpad gered te
hebben van de weg en een lift te hebben gekregen naar de binnenstad was ik ruim op tijd voor de bus. In Ochrid aangekomen stond zowaar de vrouw die geen woord Engels sprak me op te wachten. Met mijn zeer grote Macedonisch woordenschat (dankjewel, ja ja, geen probleem, goed etc.) konden we elkaar gelukkig perfect begrijpen. Ik kreeg de sleutel van de flat en een paasei die ik om middennacht in de kerk moest tikken met de eieren van andere mensen. Dus dat heb ik keurig gedaan. Orthodox pasen is toch wel erg mooi met al die kaarstjes en het gezang!! Ochrid is zelf ook aardig mooi, alleen jammer van die honderden toeristen en alle souvenir winkeltjes die daar bij horen.
En toen was het dinsdag 26 april echt echt echt mijn allerlaatste week! Dinsdagochtend had ik de evaluatie van mijn stage, en alles was goed of zeer goed. Ja maar Hans, ik moet ook iets hebben waar ik aan kan werken, wat ik nog kan verbeteren, ja sorry zei Hans, ik kan niets bedenken. Toch wel erg fijn om te horen en ook dat ze zo tevreden en positief zijn :). 's Middags zijn we met ons team als afscheid bij een collega langsgeweest om te eten. Woensdag was het tijd voor mijn presentatie en ook hier veel lovende woorden en vanuit het hele land berichtjes van collega's die er niet bij konden zijn maar wel graag de samenvatting wilden hebben. Éen van hen schreef: "dit is niet alleen interessant maar ook erg nuttig, ik wou dat we dit vorig jaar al hadden gehoord en gebruikt hadden bij een project van ons". Erg fijn om te weten dat ik iets positiefs heb kunnen bijdragen en dat het geld wat de OSCE in me heeft gestoken hun ook wat heeft opgeleverd. Woensdag 27 april was de koninginnedagviering in een mooi, luxe hotel met allemaal dure gasten.. en heel veel goede bitterballen. Vrienden van me
hebben tot 3 uur 's nachts samen met de Nederlandse ambassadrice in de disco
doorgebracht, maar ik ben voor middennacht al richting huis gegaan want van al dat reizen was ik nog steeds moe en mijn voeten deden zeer. Donderdag was
er een fietstocht door de binnenstad waaraan zeker 150 personen deelnamen.
Ook de Nederlandse ambassade was erbij en met een deel van hen hebben we aan
het eind nog lekker kebab gegeten. Vandaag om 15.00 was er een
afscheidsfeest voor me geregeld, 's ochtends had ik al een papieren
certificaat ontvangen. Maar hier kreeg ik een glazen certificaat ter waardering, in een prachtige houten doos. Dit had ik zeker niet verwacht en
ik ben er super trots op :). Morgen is de dag van afscheid van nog een paar mensen en inpakken. Zondag om 13.00 haalt een OSCE chauffeur me op en brengt me naar het vliegveld. Over de stageplek heb ik echt niets te klagen!

Voor de foto's van Macedonië kun je de nieuwe uploads bekijken op:
https://picasaweb.google.com/yvette.nijboer/Macedonie#
De laatste foto is van mijn certificaat :D. En er staat onderaan ook een groepsfoto met mijn collega's

De (prachtige) foto's van Albanië staan op:
https://picasaweb.google.com/yvette.nijboer/Albanie?authkey=Gv1sRgCPvRpLi4yt7H9QE#


Tot snel,
heel veel liefs,
Yvette