Relaxen in de sauna, met collega's

Tja en toen zag ik eeneens dat ik vanaf 19 jan. al niet meer geschreven heb. Niet dat jullie erg veel hebben gemist, want tussen 19 jan. en 5 feb. heb ik weinig bijzonders gedaan behalve werken en een beetje de stad verkennen.
Elke laatste vrijdagavond van de maand is er een grote happening in Skopje, tenminste voor de Nederlandse gemeenschap. Dan is er namelijk de nl-borrel. De opkomst is wisselend soms bijna niemand maar 29 januari waren er toch zeker wel 15-20 man/vrouw. En natuurlijk is dit de kans om te netwerken, want laten nu juist 3 mensen hun vlucht gemist hebben door de sneeuw en mist. En laat dat nu net de groep zijn die met de grenspolitie heeft gewerkt aan een project. Dus mijn visum-probleem was direct opgelost. Het geavanceerde systeem op het vliegveld en bij grenzen legt vast wanneer je het land binnenkomt en uitgaat, maar als je een nachtje wegblijft dan zijn ze de gegevens weer kwijt. Komende maand ga ik dus maar even een weekendje Kosovo plannen en dan is alles weer opgelost. De borrel was dus een succes, en het was nog gezellig ook. Van half 6 tot een uurtje of 11 hebben we gekletst, bier/wijn gedronken en heel veel pinda's gedopt. Het gaat de boeken in als de langste Skopje nl-borrel sinds lange tijd.
Zaterdag (5 feb.) besloten we eindelijk de stad even gedag te zeggen en de rest van Macedonië eens te verkennen. Ons doel voor de dag: het skigebied Popova Shapka. 's Ochtends vertrokken we met de bus naar Tetovo, een Albanese stad ten westen van Skopje die in 2001 het centrum was van ethnisch geweld en een bijna burgeroorlog. Van de (nu vredige) stad hebben we niet veel gezien want we namen direct een taxi de bergen in. Na een minuutje of twintig omhoog gehobbelt te hebben kwamen we op onze eindbestemming, een prachtig skigebied met bergen vol verse, zachte, stuivende sneeuw en een aantal skipistes. Ik kan niet skieën dus we hebben sneeuwschoenen gehuurd en zijn de bergen ingetrokken. Op sommige plekken lag zoveel sneeuw dat we er tot ons middel inzakten, maar het heeft ons wel mooie plaatjes opgelevert en een leuke middag! Nadat we van de piste af waren geweken kwamen we ook nauwelijks nog mensen tegen en doordat de berg de muziek vanuit het dorp tegenhield voelden ik me ver van de bewoonde wereld. Later die middag terug bij de parkeerplaats een bus oid gezocht die de berg af zou gaan. Uiteindelijk zijn we in een privé-bus van een schoolklas meegereden tot aan Skopje toe en veel plezier gehad met die maffe 17-jarige tieners die de grootste lol hadden om hun (beperkte) Engelse en Duitse talenkennis.
Woensdag (9 feb.) was het tijd voor het volgende 'uitje' nu was de bestemming het skigebied/nationaal park Mavrevo. Dit keer niet 'pleasure' maar 'business' (een retreat). Alhoewel teambuilding natuurlijk best plaats kan vinden in het zwembad van het hotel :). Er moest namelijk aan teambuilding worden gedaan en trainingen gevolgd worden. Met zo'n 16 man van de OSCE afdeling 'Good governance' zijn we van woensdagavond tot vrijdagavond in een hotel geweest wat niet alleen erg gezellig is maar ook leerzaam. Tijdens de voorbereiding kregen we tot ieders vermaak de waarschuwing om niet 's avonds te gaan hiken omdat er beren en wolven rondlopen. Die heb ik niet gezien, wel de zwembad/spa faciliteiten van het hotel. Na eerst samen met mn baas een paar collega's ingemaakt te hebben met tafelvoetbal doken we gezellig de sauna in. Geen slecht begin van de retreat. Het eten was ook prima, met zowel de lunch als dinner vier gangen. Als hoogtepunt de heerlijke verse forel uit het meer! Zelfs niet-hollanders zijn zuinig genoeg om naar de lokale super te gaan en onze eigen wijn, bier, champagne en chips in te slaan, dus de avonden waren ook zeer gezellig...
Het hotel was super met alle kamers uitzicht op het grote meer met sneeuw en bergen op de achtergrond. Veel van de omgeving hebben we niet kunnen zien want het programma was verder aardig vol, en vermoeiend. Vrijdagavond (11e) kwamen we weer terug en kon ik doodmoe mijn bed inrollen want zaterdag en zondag (12/13e) stond weer een training op het programma. Een veelbelovende externe training: "theatre as took to analyze conflict". Gelukkig bij mij in de straat, dus ik kon lekker uitslapen. Samen met een collega en nog 15 mensen van andere organisaties en NGO's werden we door creatieve activiteiten en forum theater getraind in het werken met kwetsbare groepen. Absoluut de moeite waard en hier heb ik veel van geleert.
Cultuur:
Net toen ik maandag naar de supermarkt wou lopen om lunch te halen hield een collega me tegen. Ze keek om zich heen of we echt alleen waren, keek even heel moeilijk en begon half stotterend met ehmm Yvette, dit is echt heel moeilijk in onze cultuur om te zeggen.... direct ging mijn hartslag omhoog, heb ik iets fout gedaan, is er iets gebeurd, gaat het goed met haar? Maar gelukkig de zware boodschap was: Ik heb nog wat lunch over dus als je zin hebt mag je dat wel opeten. Nou heb ik wel vaker samen met haar lunch gegeten, meestal heerlijke Macedonische gerechten dus ik snap niet waarom 'restjes' nu ineens vreemd zijn om weg te geven. Zoals ik haar vertelde wordt het in "onze cultuur" tenminste erg gewaardeerd, vooral als ik daardoor niet meer naar de supermarkt hoef te lopen :).
Je zit zo dicht bij Nederland, de mensen hebben de zelfde huidskleur (en de zelfde lengte) als mij, en dan vergeet je soms even dat de cultuur echt anders is als in Nederland. Ook op het werk is dit te merken. Nu weet ik natuurlijk niet wat OSCE bedrijfscultuur is en wat typisch Macedonisch is. Maar niemand pakt zijn agenda om afspraken te maken, niemand lijkt zelfs een agenda te hebben. soms snap ik niet waarom ik voor het eerst in mijn leven een agenda heb gekocht, en deze nog keurig bijhoudt ook! Tijdens de wekelijkse afdeling vergardering viel mijn mond open toen ik zag dat de agenda van het hoofd van de afdeling leeg was, LEEG de hele week! Het grote voordeel is dat plannen heel makkelijk is, als ik een auto wil bel ik transport en dan staat er 10 min. later eentje voor me klaar. Wil ik met iemand een gesprek dan bel ik en kan ik meestal direct langskomen. Trainingen worden een paar dagen van te voren geregeld en zelfs onze retreat was pas een week van te voren geboekt en rond. Voor de mensen die mij kennen: helemaal mijn stijl dus! Er bestaan dus mensen die net als ik functioneren bestaan, en dan nog wel een heel land vol :D.
Het weer hier in Macedonie is trouwens minstens zo onvoorspelbaar als dat in Nederland. De eerste weken veel mist, toen zon en 13C daarna ineens sneeuw en kou, toen heldere winterdagen, weer mist/smog, daarna weer zon en lekker weer en sinds vandaag troosteloos met regen.

Tot slot nog even over mijn onderzoek en stage, dit is immers de reden van mijn verblijf hier.
Mijn stage is nog steeds erg leuk en leerzaam. Het is gezellig op kantoor en ik heb lieve collega's. Alhoewel ik niet elke dag evenveel te doen heb. Ik hoop deze week eindelijk toestemming te krijgen van het ministerie om mijn vragenlijsten af te nemen. De planning is om dit in een week of twee te doen, waarbij we twee keer ergens moeten overnachten. Een keer in het zuiden en een keer in het oosten van het land. Komende maandag geef ik een SPSS cursus/workshop. Voor degene die SPSS niet kennen, dit is een veelgebruikt softwareprogramma voor statististische analyses.

En dat is volgens mij wel genoeg voor vandaag.
Heel veel liefs van Macedonie

vanaf 20 Feb zijn op de volgende link foto's te zien: https://picasaweb.google.com/yvette.nijboer/Macedonie#