Het prachtige Guatemala

Lieve allemaal,

Inmiddels alweer een dikke maand in het koude Nederland, maar toch wil ik graag de verhalen van Guatemala nog even met jullie delen. Want wat een prachtig land is Guatemala en wat heb ik veel gezien, gedaan en meegemaakt in die laatste 2.5 week. Donderdag 11 oktober heb ik afscheid genomen van mijn project. Ik heb een presentatie gegeven over mijn bezigheden en er was een presentatie gemaakt met foto's van mij en andere vrijwilligers. Ook heb ik nog een paar mooie traditionele cadeautjes gekregen en had de Japanse vrijwilliger heerlijke bananencake gebakken. Een mooi afscheid dus! Verder heb ik die dag mijn koffer en laptop naar het ICYE kantoor gebracht en 's ochtends 12 november ben ik met mijn backpack op weg gegaan.
Ik zal eerst even mijn route uitleggen voor degene die van Google maps houden: Met de bus van Tegucigalpa dwars door El Salvador naar Guatemala stad - Antigua - Semuc Champey - Cobán - Flores - Tikal Maya Ruines - Poptún boerderij Ixobel - Rio Dulce - Livingston - Lago de Yojoa in Honduras. Een flinke rondreis dus maar goed te doen in 2,5 week.
Om 5.15 kwam de taxi me 12 november ophalen en kon het avontuur beginnen. Aangekomen bij Tica bus bleek de taxichauffeur geen wisselgeld te hebben, de taxi was 5 euro (120 Lempira) maar ik had alleen een briefje van 20 (500 L.) bij me. Maar als ik de bus ging betalen had ik wisselgeld, dus ik in de rij. Kwam ik ineens 4 bekenden tegen die ook naar Guatemala gingen, gezellig! Halverwege de rij werd ineens om geroepen dat alleen mensen met een reservering nog geholpen konden worden, paniek want ik had geen reservering! Uiteindelijk na heel veel gedoe en hééél veel hulp van mijn lieve kennissen toch nog een plekje in de bus weten te bemachtigen. Ik had niet veel dollars bij me dus kon ik in El Salvador net 1 flesje drinken kopen, maar gelukkig is El Salvador niet groot en waren we binnen acht uur het hele land doorgereden. Bij de grens van Guatemala aangekomen wat het schemerig en kregen we een prachtig welkomsconcert te horen van vele duizenden vogels. Zonder problemen kwam ik Guatemala binnen. Daar aangekomen bleek dat het hotel waar ik heen wilde niet veilig was, dus uiteindelijk met verschillende valuta (Euro's, Dollars en Lempiras) een hotel kunnen betalen van Tica bus. Helaas geen geld en uberhaupt geen mogenlijkheid om eten te kopen dus een nachtje honger leiden. De volgende dag met een minibusje richting Antigua. Éen van de meest fotogenieke steden die ik ooit heb bezocht, de horizon getekend door prachtige vulkanen en veel ruines, fonteinen en kerken. Verder droegen veel mensen traditionele kleding en was er elke dag een prachtige grote markt. De eerste dag heb ik doorgebracht met een geweldige Mexicaanse jongen: Pablo. We spraken een mengeling van Engels en Spaans en ik was trots dat ik hem kon uitleggen dat repollo kool betekend, Mexicaans Spaans gebruikt namelijk het woord col. 's Avonds gingen we op aanraden van een Engelsman op zoek naar café No Sé (Café ik weet het niet) en na tien keer rondvragen en zeggen dat het echt geen grap was uiteindelijk gevonden. De volgende dag ben ik op excursie geweest naar de top van een vulkaan, helaas heb ik geen magma/lava gezien maar wel rondgelopen op de zwarte afgekoelde lava van de vorige uitbarsting en heb ik marsmallows geroostered op het gloeiend hete gesteente.
Na Antigua was Semuc Champey aan de beurt, in de rimboe bevind zich daar een prachtig natuurgebied met een helgroene rivier die trapsgewijs via watervalletjes naar beneden stroomt. Na een paar uur vermaak ging de tour verder naar een watergrot. Levensgevaarlijk maar super gaaf! Met een kaarsje naar binnen en door het water heen zwemmend steeds verder de grot in, nog even een waterval opklauteren en de gids volledig vertrouwen als hij je dwars door een waterval naar het onbekende duwt. Helaas heb ik in Semuc Champey wel een gekneusd stuitje opgelopen, en dat doet pijn, misselijkmakend pijn. Waarschijnlijk ook mede de reden dat ik na een dagje Cobán en een bezoek aan een koffieplantage de nacht boven en op de wc heb doorgebracht.
Na Cobán ging ik onderweg naar Flores, een schattig eilandje waarop veel hotels en hostels staan, hier heb ik lekker uitgerust en genoten van de omgeving voordat ik me aansloot bij een tour richting Tikal. Een enorm complex met Maya ruines midden in de jungle! Ik had geluk want er was net een Maya ritueel aan de gang op het centrale plein van de ruines. Geweldig om te zien, de voorbereiding en de gebeden die rondom een groot vuur plaatsvonden. Waar ik wel om kon lachen was dat de man die de gebeden voorzat ineens midden in een gebed stopte en een omstander vroeg om een camara uit zijn tas te pakken en even wat foto's te maken. Daarna ging hij weer vurig verder met bidden. Bij de uitgang van het Maya complex kwam ik Pablo, de Mexicaan uit Antigua ineens tegen. En Pablo is niet de enige toevallig ontmoeting die ik heb gehad in Guatemala. Ook kwam ik een Australiër tegen waar ik een maand eerder tijdens mijn duikreisje in Honduras een hele avond in een hangmat mee had gekletst. Verder kwam ik een jongen tegen die in Bosnië had gereisd met degene die het jaar na me via mijn studie in Macedonië stageliep. Een kleine wereld is het toch ook!
Na Flores en Tikal was ik helemaal zat van de Guatemalese manier van toerisme, toeristenbusje in toeristenbusje uit hostel in hostel uit. Dus heb ik de lokale bus genomen naar een onbekend stadje tussen Flores en Rio Dulce in. Hier ben ik uitgestapt en met een tuktuk door de stromende regen naar een boederij (finca Ixobel) gereden. Hier waren de eerste nacht zowaar nog twee andere toeristen, één uit Israel en één uit Calefornia, gezellig samen gegeten en in de prachtige laguna wezen zwemmen nadat de regen eindelijk stopte aan het einde van de middag. De dag erna heb ik alleen een heuvel beklommen, loodrecht omhoog en met gevaar voor eigen leven weer naar beneden, geweldig! De dag erna nog een hike gemaakt samen met een gids naar een grot, gelukkig hadden ze regenlaarzen voor mij want we moesten door okselhoog gras en modder waden, maar het was het waard want de grot had enorme stalactieten en een klein meertje binnenin.
Na Finca Ixobel ging ik naar Rio Dulce waar ik de nacht heb doorgebracht om de volgende ochtend met de boot naar Livingston te vertrekken. De boottocht naar Livingston is prachtig: je vaart door canyons en via heetwaterbronnen, langs huisjes op palen en prachtige vogels. In Livingston aangekomen kwam ik bij een geweldig hostel, ik had geluk, het hostel was eigenlijk vol, maar vreemd genoeg stond er een reservering op mijn naam, geen idee wie dat had geregeld maar het kwam goed uit! Het hostel heeft de gewoonte om met staf en gasten samen te eten 's avonds, en wat heb ik genoten van de geweldige maaltijden en gastvrijheid hier! In plaats van een dure tour te boeken heb ik met de 5 mensen van de bootreis besloten om naar een natuurgebied met watervallen toe te lopen in plaats van te varen. Onderweg kwamen we een belangrijke Garífuna tegen die ons wel een rondleiding wilde geven door het traditionele deel van Livingston. Een geweldige ervaring, doordat de man belangrijk was kwamen we overal binnen en kwamen alle kinderen op ons afgerend om ons te omhelsen en de hand te schudden. De weg langs het strand was geweldig en de rest van de dag hebben we lekker gezwommen en uitgerust.
De tijd gaat snel en de 2.5 week waren alweer bijna voorbij dus besloot ik via een boot en drie bussen naar Honduras af te reizen, mijn laatste reisbestemming was het meer Yojoa. Ik had dit enorme meer al regelmatig vanuit de bus gezien maar nu had ik de kans om het eindelijk eens van dichtbij te bekijken. Mijn stoute schoenen aangetrokken heb ik een paar vissers gevraagd of ik even het meer op kon met hun roeiboot, ik kreeg er zelfs een roeier bij die me ondertussen de geschiedenis van het meer vertelde. Een geweldige laatste lokatie!
Terug in Tegucigalpa had ik nog twee dagen, ik heb bij Juanita geslapen en ben samen met een andere vrijwilliger nog wat leuke dingen gaan doen. Ook heb ik Juanita's verjaardag nog gevierd en nog een aantal mensen gedag gezegt. En toen was het 1 november tijd om terug te vliegen naar Nederland. De vlucht naar Amerika had ik een Economie comfort stoel en eindelijk genoeg beenruimte. In Amerika kreeg ik natuurlijk gezeur, of ik soms de wereld wou verbeteren vroeg de immigratie op de meest sarchastische toon. En wat ik dan in het 'echt' deed, nou in het 'echt' ben ik werkloos zei ik ... en boem een stempel in mijn paspoort, want stel dat ik illigaal in de Amerika wil blijven. Vervolgens nog even drama want ik had het lef om een appel in mijn tas mee te nemen, dus moest mijn handbaggage gescaned worden en mijn paspoort gedocumenteerd, appel weggegooid en toen mocht ik eindelijk inchecken voor mijn vlucht naar Nederland.
Home Sweet Home!

En dat was het dan weer voor deze reis, afwachten wat/wanneer mijn volgende reis gaat zijn.
Ik hoop dat ik jullie een beetje heb kunnen meenemen op mijn reis en een kijkje heb kunnen geven in het leven aan de andere kant van de wereld.

Liefs Yvette